Kind van gescheiden ouders.

Je ouders zijn gescheiden en jij als kind kunt daar niks aan doen. Hoe graag je dat ook zou willen. Het is aan je ouders om te beslissen of ze gaan scheiden of niet.  

Jij mag er mee leren omgaan, of je dat nu leuk vindt of niet.

Zelf een kind van gescheiden ouders.

Ik ben zelf ook een kind van gescheiden ouders. Ik was dan wel al getrouwd toen mijn ouders zijn gescheiden, maar dat wil niet zeggen dat ik er geen last van heb gehad Het hele scheidingsproces maak je je druk om of wel de een of de ander. Je houdt van je vader en je moeder, ook al zeg je misschien van niet. Onbewust doe je dat zeker. Dat is ook helemaal prima. Het zijn je ouders, ze hebben je op de wereld gezet, met zijn 2tjes. 

Hoe heb ik het toen beleefd, de scheiding?

Het was een hele hectische tijd. Ik was al getrouwd en zwanger van onze dochter en dan gebeurt dat wat ik al langer had aangevoeld. Mijn ouders gingen scheiden en dat was dat. Ik wilde er eigenlijk zijn voor mijn beide ouders maar mijn band met mijn vader was niet zo dat dat helemaal gelukt is. Ik was daarnaast ook nog zwanger, dus ook de handen vol aan mezelf.

Het hele scheidingsproces was vreselijk. Mijn dochter werd geboren en ik had gescheiden ouders. De ouders van man zijn ook tegen die tijd gescheiden, dus het was allemaal dubbelop. Het is een tijd die ik niet graag over zou willen doen.

Er waren natuurlijk ook hele mooie dingen, zoals de geboorte van onze mooie dochter en de samenhorigheid tussen mijn man en mezelf.

Heb ik er last van gehad dat mijn ouders zijn gescheiden?

Zeker, eigenlijk als ik nu terug kijk, heel veel. Ik was echt mezelf kwijt geraakt. Wie ik was, ben. Dat zie ik nu en inmiddels gaat het ook echt weer heel goed met me. Dat heeft wel heel lang geduurd, met vaak weglopen uit moeilijke situaties, omdat deze te confronterend waren. Ik heb een Burn-out gehad, ook doordat ik niet voor mezelf durfde op te komen. Ik was altijd iedereen maar aan het pleasen. Bang als ik was om iets niet goed te doen, niet goed genoeg te zijn en ze me in de steek zouden laten. Me schuldig te voelen net als dat ik me schuldig voelde over het feit dat mijn ouders gingen scheiden. Dat ik daar als kind niks aan kon doen, dat zie ik nu, maar heel lang niet.

Kind zijn van gescheiden ouders voelt als je je moet opsplitsen.

Opsplitsen in de zin van dat je je ouders geen pijn wil doen. Ze wonen niet meer in 1 huis en hebben vaak een nieuwe partner gekregen waardoor je daar ook nog rekening mee moet houden. 

Het is als ouders gewoon heel belangrijk dat jullie er rekening mee houden dat jullie kinderen heel vaak denken dat zij het schuld zijn en daar van alles aan willen doen omdat goed te maken. Je kind beleefd het op zijn of haar eigen manier. Hou rekening daarmee en ga gesprekken niet uit de weg. Blijf  jezelf er altijd aan herinneren dat er een moment in jullie leven was dat jullie samen besloten om een kind te krijgen. Dat jullie heel gelukkig daarmee waren en waarschijnlijk nog steeds zijn. Laat je kind dat merken.

Het scheidingsproces is moeilijk.

Ik kan me voorstellen dat je het hele scheidingsproces soms moeilijk vind. Dat is ook heel begrijpelijk, maar voor je kind niet. Die heeft maar te dealen met wat er gebeurt. 

Als jij en je kind dit moeilijk vinden of als je een kind bent van gescheiden ouders en het gaat allemaal niet zoals je dat wil. Plan eens een kennismakingsgesprek in met me en dan gaan we samen kijken waar jullie tegenaan lopen en waar ik jullie bij kan helpen.

Kijk dan eens op mijn website bij het coachingstraject; scheidingsbegeleiding voor ouders.

Dit is de link: https://www.ikzonnekind.nl/mijnkindinscheiding

Gun het je kind.

Dat je kind weet en ook echt gaat voelen dat het aan de scheiding geen schuld heeft.

Gun het jezelf om samen met je kind weer een nieuw leven op te bouwen en gelukkig te zijn. 

Gun het je kind dat het weet dat jullie beiden van hem of haar houden. Dat het niet hoeft te kiezen, tussen jullie!

Liefs Marion