top of page

ROUWEN

Rouwen, hoe doe je dat?


Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Niks is goed of slecht.

Hoe jij ermee omgaat, dat is jouw manier en dat is prima.

Durf je het verdriet om je verlies te voelen of heb je zoiets van, nee dat wil

ik niet?

Echt durven rouwen, dus je verdriet te voelen, is wel heel belangrijk. Hoe je dat doet, dat is voor iedereen anders. Misschien huil je veel, misschien ben je wel boos omdat je je alleen gelaten voelt of trek je je wel terug, in je eigen wereld.

Waar het om gaat is dat je durft te voelen dat het pijn doet, dat je verdriet hebt. Dat vinden veel mensen moeilijk maar ook in onze maatschappij is dat moeilijk. In het begin heeft iedereen er wel begrip voor maar dat mag niet te lang duren. Dan wordt al heel snel gezegd, stel je niet zo aan. Het is alweer een tijdje geleden, dus nu mag het wel klaar zijn.


Dat is natuurlijk niet zo, maar de ander weet dan niet meer he om te gaan met jouw verdriet, dus vindt die dat het maar voorbij mag zijn.


Alleen jij voelt wel dat verdriet, boosheid of wat dan ook nog. Weet dat je dat altijd in jouw eigen tempo mag doen, ongeacht wat de ander ervan vindt.


Niemand staat in jouw schoenen, dus niemand kan voor jouw bepalen hoelang jij rouwt.


Waar rouw je om?


Het maakt niet uit wie of wat je hebt verloren. Als het voor jou belangrijk is dan doet het verliezen ervan altijd pijn.

Je kunt rouwen omdat je een geliefd iemand hebt verloren maar ook om dat je je baan of je huis kwijt bent geraakt. Misschien heb je wel je huisdier verloren. Het doet allemaal op zijn eigen manier pijn.


Jezelf verliezen hoort daar natuurlijk ook bij en is heftig. Als je het gevoel hebt dat je niet meer echt weet wie jij bent, dan voel je misschien verdriet, boosheid, angst. Dan blijf je op zoek naar wie jij echt bent en dat is vaak een lang proces, waarin je eerst eens mag gaan voelen dat je jezelf kwijt bent geraakt. Het kan zijn dat je jezelf ergens onderweg bent kwijt geraakt omdat  je je verbonden hebt aan iemand die je bent verloren. Als dat zo is dan mag je eerst gaan rouwen om degene die je bent verloren, voordat je aan de slag kunt met wie jij nu echt bent. Dat is een heel proces en dat duurt wel een tijd voordat je hier doorheen bent. Ga je er doorheen dan krijg je er wel de vrijheid om jezelf te zijn voor terug. Hoe mooi is dat.



Het rouwproces.


Het rouwproces is vaak heftig. Alles waar je verdriet om hebt en wat je verloren of kwijt bent, daar mag je om rouwen. Soms gaat het snel en soms duurt het heel lang.

Het is belangrijk dat je je verdriet durft te voelen. Het niet weg stopt, zo van ik duw het maar diep genoeg weg, dan is het er niet meer. Zo werkt het helaas niet, ook al zouden we dat misschien heel graag willen.


Als je je verdriet niet durft te doorvoelen en het maar weg stopt dan ga je daar op den duur last van hebben. Dat is prima, als dat is wat jij wil. Je kunt daar dan mentale klachten van krijgen maar ook lichamelijke klachten.

Misschien niet meteen, maar op den duur wel. Opkroppen en wegduwen van je emoties is niet iets wat ik zou willen doen, maar dat is wel iets wat ik ook heb gedaan.


Ik heb mijn opa verloren, en nu moet je weten, dat mijn opa en ik 4 handen op 1 buik waren. Mijn opa was toen ik een kind was mijn alles. Hij was er altijd voor me, stond altijd achter me en ik kreeg vooral heel veel liefde van hem. Maakte niet uit wat ik deed of had gedaan, hij was er altijd. Bij opa voelde ik me veilig en geliefd.

Toen ik 19 jaar was is mijn opa gestorven, ik denk aan een gebroken hart. Mijn oma was 3 jaar eerder overleden en wat zij met zijn 2tjes hadden, dat gun ik iedereen.


Ik heb mijn opa niet meer gezien voordat hij stierf, ook niet toen hij al overleden was. Die behoefte had ik niet. Ik herinner me hem zoals hij voor mij altijd was. Wat ik toen ook niet gedaan heb is rouwen om mijn opa. Ik dacht altijd het is goed zo, maar ik was toch mijn beste maatje kwijt. Degene die altijd voor mij klaar stond.

Wat ik deed om mijn opa niet kwijt te raken en niet te hoeven voelen dat hij er niet meer was? Ik heb me op een verkeerde manier aan hem verbonden.


Een verkeerde manier aan hem verbonden hoor ik je denken. Ja, door niet te gaan voelen dat hij was overleden, wilde ik hem bij me houden. Dus nam ik energetisch zaken van hem over. Om hem maar bij me te houden.


Wat dan, vraag je je af?

Nou, mij opa heeft in de 2de wereldoorlog in een Duits werkkamp gezeten omdat hij verraden is door een pastoor, bij hen uit het dorp. Hij vertelde nooit over wat hij allemaal gezien en meegemaakt heeft. Over hoe hij het kamp overleefd heeft en is gevlucht. De angst, de boosheid, het verdriet, daar vertelde hij nooit over. Wel tegen mijn oma maar nooit tegen ons.


Wat nam ik dan van hem over?

Als ik in situaties, in mijn eigen leven kwam, zoals niet echt durven zeggen wat ik wilde of als het te moeilijk werd voor me, dan vluchtte ik daar als het ware voor weg.  Ik ging de situatie uit de weg. Ik koos altijd de makkelijkste weg. Niks mis mee, hoor ik je denken, maar je mag altijd de weg kiezen die voor jou goed voelt, ook als is dat niet de makkelijkste weg.

Dit is maar 1 voorbeeld van wat ik deed. Nu nu ik weet wat ik aan het doen was, kan ik als er weer zo’n situatie ontstaat mijn eigen keuze maken.

Dat was voor mij een lange weg, maar ik ben oprecht blij dat ik deze gemaakt heb.


Tijdens mijn opleiding om Familiestellingen te kunnen doen, kwam ik daar achter, wat ik aan het doen was. Bij meerdere opstellingen kwam het steeds weer terug. Toen ik echt ben gaan voelen dat mijn opa er niet meer is en ik alsnog veel tranen heb gelaten kwam ik langzaam tot het inzicht wat ik aan het doen was en kon ik ermee aan de slag.


Ik kan nu nog steeds wel eens verdrietig zijn, dat hij er niet meer is, maar ik voel hem nu wel constant bij me, vanuit mijn hart. Ik zie hem zo nog voor me en met heel veel liefde kan ik over hem vertellen, mijn lieve opa.


Het geeft rust, als je je rouw durft toe te laten, ook al doet het ontzettend veel pijn. Je krijg de verbinding vanuit je hart ervoor terug. En diegene die je mist is er dan altijd, in je hart.


Rouwen doet pijn.


Ja, rouwen doet nu eenmaal pijn. Je houdt van iemand of misschien iets en als je dat kwijt raakt dan doet dat pijn. Daar mag je doorheen.

Heb je misschien hulp nodig, dan vraag die hulp.

Zorg er wel voor dat het goed voelt, dat je ook echt vrijuit durft te praten, anders gaat die hulp, je niet helpen.


Wil je mijn hulp, dan kun je via deze link een afspraak inplannen:


Dan kunnen we samen al eens gaan voelen of jij je bij mij op je gemak voelt.



Dit is de link van het traject Rouw coaching:                                       


Gun jezelf de vrijheid om weer jezelf te zijn en weer te gaan leven.


Liefs Marion



12 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentarios


Adres:

Berger Maasstraat 12 6129BC Urmond

Tel: 

0651744709

Kvk: 85506095

image0.png
image1.png
image01.png
bottom of page